هنوز هم فکر می‌کنم که اگر همه، از مردم عادی گرفته تا دانشمندان، به اندازه توماس ادیسون باور داشتند که هر شکستی راهی برای رسیدن به پیروزی ست، ما تندتر به پیروزی‌هایمان دست یافته بودیم!
الان دو ماه است درگیر یک قسمت از راه اندازی سیستمی برای انجام آزمایشها هستم اما یک جای سیستم اشکال دارد و جالب این است که مقالات مشابهی که انجام شده اصلا به این نکته و اینکه سیستمشان دقیق هست یا نه توجه نکرده‌اند. حالا من نه کاملا به نتیجه آزمایشهای آنها باور دارم و همین طور نمی‌دانم از کدام روش جوابهای بهتری خواهم گرفت. اگر فرهنگ انسانی به شکست های دیگران به اندازه پیروزیهایشان باور داشت، تا به حال مقالات زیادی چاپ شده بود که «چگونه کار نکردن» چیزی را توضیح دهد نه اینکه یک سری مراحلی چنان از زیر چشمها در برود که فقط نتیجه مثبت دیدن را دلیل بر درستی سیستم بدانند.
به سیستمی باور بیشتری دارم که هدفهای بیشتر بلند مدت تری را در برگیرد.این، سیستمی ست که پاداشتهای پایایی خواهد داشت.
به سیستمی باور بیشتری دارم که هدفهای بیشتر بلند مدت تری را در برگیرد.این، سیستمی ست که پاداشتهای پایایی خواهد داشت.
به نکته خیلی خوبی اشاره کردی، نمیدونم رشته کاری شما چیه؟ اما من مخابرات میخونم و معروفترین دانشمند در این حوزه شانون هست که واقعا کارهای عظیمی ارائه داده، ولی جالبه بدونی که شانون کلا 11 مقاله نوشته ( البته مقالاتش طولانی هستن) که بخش بزرگی از مقالاتش به نشان دادن ایده ها و روش های غلط و اینکه چرا غلط اند پرداخته و الان بعد از 50 سال هنوز خوندن این مقالات آموزنده و لذت بخش است
پاسخحذفدقیقا! ای کاش مجله یا وبسایتی بود که شکست ها را چاپ می کرد!
پاسخحذفدر حوزه‌ی ریاضی به همین دلیل اخیرا ژورنال اینترنتی آغاز به کار کرده است.
پاسخحذفریجکتا متمتیکا