از وقتی که به امریکا آمده‌ام بسته ترین ایرانی ها (از نظر فکری) را تحصیل کرده هایی یافته ام که یا به دلیل مطالعه کم و یا بخاطر خودبینی بیش از حد، دچار رخوت ذهنی شده اند. به بیان ساده تر، فکر آنها به دلیل تغییرناپذیری فلج شده است. هر چه که تغییر کرده باشد، فرهنگ «خود-برتر پروری» در آنها تغییر نکرده است. گاهی آنها مرا به یاد طبقه پایین جامعه امریکایی می اندازد.
پیش و پس از اعلام برندگان اسکار، بعضی از دوستان شاکی بودند که اسکار فقط به بدبختی کشورهای جهان سوم اهمیت می دهد. من در سینما تخصصی ندارم اما جستجو در اینترنت نشان می دهد که بیشتر برندگان در طی تاریخ اسکار، فیلمهای درام بوده اند:
نتیجه اینکه قبل از اینکه با اعتماد حرفی بزنید، درستی آن را بررسی کنید.
البته نه اینکه من حرف اون آدما رو قبول داشته باشم ولی به نظرم کسی که اون حرف رو زده منظورش تو رده فیلمهای خارجی بوده.
پاسخحذفوقتی برندگان فیلم خارجی از سال ۲۰۰۰ به بعد را نگاه کنید، تمام آنها در شاخه فیلم درام (یا درام و شاخه های دیگر) بوده اند. وقتی به نامزدهای اسکار فیلم خارج دو سال پیش هم نگاه کنید، همگی ژانر درام بوده اند.
پاسخحذفبه گمان من بیشتر فیلمهایی که در آدمها اثر عمیق می گذارند، فیلمهای درام هستند. یک دلیل آن این است که بیشتر اتفاقاتی که به خاطر می سپاریم یا در زندگی ما اثر می گذارند با حس عمیق ما و بیشتر به شکل ناراحتی همراه بوده است.