غنچه‌های نیمه‌باز

شکوفه‌های سیب در حیاط خانه، ایران، بهار سه سال پیش.

همه مشغولند حتی وبلاگ نویسان هم این لحظات آخر مشغول شده‌اند. ایمیل‌های تبریک سال نو هم یکی یکی از راه می‌رسند. یاد شکوفه‌های سیب بهاری خانه‌مان می‌افتد. نوروزتان فرخنده باد. دل‌هایتان شاد. بجای اینکه بگویم "همیشه پیروز باشید" می‌گویم که امیدوارم از دل هر چیزی پیروزی را بیرون بکشید. پیروزی هم مثل دل خوش، زاییده ذهن ماست.

سالی که گذشت برای من خیلی چیزها داشت. اول با یک سری موفقیت‌های کاری و دانشگاهی شروع شد و کم کم به زندگی خصوصی من کشیده شد. با تجربه تدریس شروع کردم. بعد درسهای اصلی را تمام کردم. دو جایزه از دو انجمن گرفتم. دو پروژه با به پیش بردم و با دوستی دو مقاله چاپ کردیم.

مهمترین‌ چیزها به نظر خودم موفقیت‌های زندگی خصوصی خودم بودند. آشنا شدن با وبلاگ نویسان و وبلاگ خوانان و آموختن از آنها، بخشیدن اشتباه دیگران، یافتن نقش خودم در این جامعه متفاوت، لذت از کمک به دیگران و دستیابی به نگاه‌هایی که شادی بیشتری را برای خودم و اطرافیانم به ارمغان آورند. بی‌شک مثل هر انسانی بالا و پایین‌هایی داشتم اما وقتی پایین بودم یاد کودکیم می‌افتادم که بعد از هر زمین خوردنی شوق برخواستن داشتم، و بالا هم که بودم یادم بود که زندگی بی خطر کردن به پیش نمی‌رود ولی می‌توان کاری کرد که درد کمتری از زمین خوردن داشته باشم. این یک سال برای من خیلی چیزها داشت. اینقدر که این یک سال آموختم و به پیش رفتم شاید در پنج سال گذشته‌ام بی سابقه بود. شاید این بهایی بود برای تسلیم نشدن در برابر مشکلات همان پنج سال پیش من. در آغاز سال نو میلادی جرقه‌ای در زندگی شخصی من خورد که در آغاز نوروز 87 پر نورتر شده است. کسی از آینده خبر ندارد اما همین نشانه‌هاست که ما را در مسیر زندگیمان به پیش می‌برد. سال نو سال پرتلاش و پرچالش‌تری خواهد بود اما با همه بهانه‌های بظاهر منطقی برای پا پس کشیدن، ترسی از مشکلات آن ندارم. جلو می‌روم و از مسیر لذت می‌برم و می‌آموزم.

شاید بهترین عیدی که امسال گرفتم دیدن صداقتی بود که احترام مرا به خود برانگیخت! این یکی از همان نشانه‌هایی بود که به دنبالش رفتم و بعد نوری دیدم. بعضی آدم‌ها هستند که مرا به زندگی امیدوار می‌کنند. چون هنوز کسانی هستند که رفتارشان باعث می‌شود امیدوار باشم که جوهره‌هایی از انسانیت در بین آدمیان وجود دارد. هنوز کسانی هستند که با تمام بالاو پایین‌های زندگی‌شان خوب فکر می‌کنند و به آینده می‌اندیشند، کسانی که در تاریکی می‌درخشند. کسانی که غنچه لبخند را به صورتم می‌آورند.

خوش به حال غنچه‌های نیمه باز...

... خوش به حال آفتاب