5000m

از بین همه امکانات باشگاه ورزشی دانشگاه از دستگاه پارو زنی بیشتر از همه لذت می‌برم. از دپارتمان من تا باشگاه دانشگاه کمتر از پنج دقیقه راه است. به غیر از برنامه برای داشتن یک زندگی سالم در بدن سالم، هر وقت که خسته می‌شوم، احساس نیاز به جنب و جوش پیدا می‌کنم، اضطراب پیدا می‌کنم، در مسئله‌ای گیر می‌کنم، از کسی ناراحت می‌شوم، یا به هر صورت می‌خواهم که طرز تفکرم را عوض کنم به باشگاه می‌روم. دستگاه پارو زنی عضلات بیشتری را به حرکت در می‌آورد (مثال). از طرف دیگر صدای پروانه داخل دستگاه و بادی که به صورتم می‌خورد به من احساس خوبی می‌دهد. دستگاه را روی سخت‌ترین وضعیت تنظیم می‌کنم و معمولاً 5000m پارو می‌زنم. اگر نفس کم بیارم، خسته باشم، کلافه باشم، یا هر احساس ناخوب دیگری داشته باشم به هر قیمتی حتی با ریتم کند این مسافت را طی می‌کنم. جدا از اثرات خوب فیزیولوژیک فعالیت و اثرات مثبت شیمایی و غیر شیمایی آن بر مغز، به اتمام رساندن این هدف کوچک که هر زمان بخواهم می‌توانم برایش تلاش کنم به من احساس خوب زندگی و اعتماد به نفس می‌دهد. گاهی هم به این ترتیب استرس یک موضوع کاهش پیدا می‌کند و ذهنم برای حل مسئله آماده‌تر می‌شود. بعد از 5000m صدایم رساتر می‌شود، قامتم را راست‌تر می‌گیرم و محکم‌تر حرکت می‌کنم.